Archileaf Architectural Consultants bespaart klanten tijd, geld en hoofdpijn bij historisch belangrijke gebouwen die onderworpen zijn aan strikte bestemmingsplannen.
De stad Denver, Colorado, is de thuisbasis van talrijke historische districten met unieke gebouwen die bijna 170 jaar van groei en ontwikkeling in de stad vertegenwoordigen.
Maar wanneer deze gebouwen moeten worden gerenoveerd, gerestaureerd of uitgebreid, komt men er vaak achter dat de plannen oud, onvolledig of niet bestaand zijn. En zelfs nieuwe gebouwen moeten voldoen aan strenge bouwvoorschriften om hun historische buren in ere te houden en te beschermen.
Dit betekent dat een precieze en nauwkeurige weergave van de gebouwen en eigendommen zoals ze nu bestaan van het grootste belang is. Voor Cameron Kruger, directeur van Archileaf Architectural Consultants, leek een digitale tweeling gemaakt met een Leica BLK360 de beste manier om dit te bereiken.
En inderdaad, hij heeft zijn hele bedrijf op dit idee gebouwd.
"Het is een geweldig hulpmiddel gebleken," vertelde Kruger aan Leica Geosystems. "Ik word enthousiast als ik mensen erover vertel. Ik doe veel werk op het gebied van monumentenzorg en de voordelen voor mijn klanten zijn ongelooflijk. Er zijn situaties waarin ik denk: 'Dat is het.' Dat alleen al rechtvaardigt het betalen voor mijn hele dienst. Dus het is moeilijk om argumenten te vinden tegen het gebruik ervan.
Kruger gaf het voorbeeld van een architectuurproject waar al een as-built tekening was gemaakt zonder gebruik te maken van 3D-laserscanning. De verschillen tussen de plannen en de werkelijke omstandigheden van het gebouw waren dramatisch.
Aanvankelijk probeerden ze op basis van deze plannen te werken en stuitten ze op allerlei problemen: Niets werkte, niets paste," legde hij uit. "Dus ging ik het gebouw scannen en we ontdekten dat het hele gebouw twintig centimeter breder was dan op de blauwdruk stond. En dit is een historische wijk. Als het gebouw 20 centimeter te breed is, voldoet het niet meer aan de bestemmingsplanvoorschriften, wat ertoe had kunnen leiden dat het hele gebouw opnieuw moest worden ontworpen.
Kruger begon in 2017 met het as-built scannen, met behulp van een Leica BLK360 G1. Hij vertelde dat de belangrijkste eindproducten voor zijn klanten LGS-bestanden waren geweest, omdat deze konden worden gebruikt in Leica TruView. Evenzo werden RCP-bestanden gemaakt voor gebruik in Autodesk Revit.
Dit jaar heeft hij echter het genoemde apparaat vervangen door een gloednieuwe Leica BLK360.
"De nieuwe BLK360 is het perfecte apparaat voor mij als eenmanszaak," legt hij uit.
Ik kan drie scans op een dag maken, terwijl ik er vroeger maar één kon maken. Ik ben er altijd voorstander van om hulpmiddelen te gebruiken die tijd besparen.
Er is nog een ander voordeel van deze op puntenwolken gebaseerde projecten. Ze stellen je in staat een grote hoeveelheid gegevens en details vast te leggen, wat klanten steeds meer waarderen.
"Soms als klanten het dossier achteraf bekijken, realiseren ze zich dat ze een detail nodig hebben waar ze eerder niet aan gedacht hadden. En dan kan ik zeggen: 'Dat is absoluut geen probleem, we hebben die informatie al. We hebben het alleen niet weergegeven in het CAD-bestand, maar dat kunnen we alsnog doen."
Puntwolken zijn onmisbaar geworden voor zijn klanten, en ze hebben Kruger ook tot een soort evangelist voor 3D-laserscantechnologie gemaakt.
"Ik merk dat ik regelmatig in gesprek moet gaan met de ondernemers met wie ik werk om ervoor te zorgen dat ze de volledige waarde van dit proces begrijpen," voegde hij eraan toe. "Vorige week nog had ik een ontmoeting met een ondernemer wiens belangrijkste partner waarmee ik had samengewerkt het bedrijf verliet. Dus heb ik de twee andere partners ontmoet om hen inzicht te geven in de dienst die ik aanbied, omdat ze me vroegen waarom ik niet gewoon een medewerker met een meetlint stuur om de betreffende informatie te verkrijgen."
"Aan het eind van de bijeenkomst hadden ze zoiets van 'OK, we bellen je zeker voor de volgende inventarisatie'."
Kleine casus: 3D-laserscan van de as-built toestand brengt ernstige fouten in de renovatieplannen van een historisch huis aan het licht.
Kruger was zo vriendelijk ons mee te nemen door een typisch historisch project, waarbij hij niet alleen enkele van de uitdagingen van een dergelijke constructie uitlegde, maar ook het verschil dat laserscannen met een BLK360 maakt. Kruger's woorden volgen:
Het project was een grote renovatie van een historisch gebouw in Denver, Colorado. Het huis was eerder op grote schaal gerenoveerd. Nu was het plan echter om alles af te breken en alleen de originele voor- en zijgevels te behouden. Omdat er vrijwel niets van het oorspronkelijke huis zou overblijven, besloot de planner dat een volledig as-built onderzoek niet nodig was. Aan de hand van de resultaten van de topografische opmeting maakte hij de plattegrond en gebruikte hij de plafondhoogte en de bouwdiepte om de individuele verdiepingshoogten te bepalen. Verder was er geen andere documentatie over de oorspronkelijke structuur toen dit project werd gepland.
Maar toen de aannemers aan de slag gingen, bleek er van alles niet helemaal te kloppen. Het 111 jaar oude huis was in de loop der jaren enigszins veranderd. Toen de aannemers de sloopwerkzaamheden hadden afgerond, gaf de ontwerper ons opdracht een puntenwolkscan te maken van het resterende gebouw. De resulterende scan verduidelijkte een aantal zaken, waaronder een aantal waar de ontwerper geen idee van had.
Hier zijn enkele van de problemen die we ontdekten.
Probleem 1: onnauwkeurige vloer- tot plafondhoogtes.
De bouwtekeningen vertoonden een hoogteverschil van 28 cm. Dit kwam doordat de architect zijn meest onervaren medewerkers ter plaatse met een meetlint metingen liet verrichten. Zij maten de plafondhoogte en vervolgens de diepte van de vloerbalken om de kamerhoogte te bepalen.
De medewerkers realiseerden zich echter niet dat het gebouw een aanzienlijke helling had als gevolg van differentiële zettingen in de vorige eeuw. Dit kwam doordat de oorspronkelijke vloeren aan één kant van het huis ongeveer 28 cm waren verzakt, wat vervolgens bij een eerdere renovatie werd gecompenseerd door het aanbrengen van een 28 cm hoge bedekking. Dit leverde extra werk op voor de architect, die de trap opnieuw moest ontwerpen om onvoorziene problemen met de hoogte van de doorgang en de trap vooraf te voorkomen. Dit gaf zijn opdrachtgever en klant echter de indruk van een gebrek aan aandacht voor details.
Bovendien leidde dit tot vertraging van de bouwwerkzaamheden, omdat de aannemers moesten wachten tot alle structurele problemen waren opgelost om het framewerk te kunnen uitvoeren. Dit kostte iedereen veel tijd en ook geld.
Probleem 2: schuine wanden
Het voorgestelde ontwerp vereiste een zeer gedetailleerd raamwerk waarbij elementen in het midden van de kamer - zoals open haarden, plafondpanelen, verlichting, boekenplanken, enz. - werden overwogen. De ontwerper wilde de oorspronkelijke muren, die uit verschillende muurdelen bestonden, bepleisteren en bekleden om de breedte van de kamer te behouden. Met behulp van puntenwolkenscans ontdekten we echter dat de muren sterk hellend waren.
In een van de kamers was de wandhelling van vloer tot plafond ongeveer 9 cm, wat de esthetiek van de wandbekleding op de hoeken in gevaar zou hebben gebracht. Daarom werd besloten de diepte van slechts één van de muren met ongeveer 8 cm te nivelleren. Omdat we dit probleem ontdekten voordat we de open haard en de bijbehorende installaties installeerden, konden we de andere elementen opnieuw centreren en zo latere correcties vermijden die pas in de eindfase nodig zouden zijn geweest.
Probleem 3: problemen met de fundering
De aannemer vroeg een landmeter om de fundering voor de nieuwe aanbouw uit te zetten. Nadat de fundering was gelegd, belde de aannemer de ontwerper omdat er iets mis leek te zijn.
Toen we de funderingen scanden, ontdekten we dat ze allemaal 25,4 cm naar het zuiden afweken. Door een scan te gebruiken die puntenwolken produceert, ontdekten we dat degene die verantwoordelijk was voor het tekenen van het project het terrein in de ontwerpdocumenten had gekwadrateerd, terwijl de landmeter de metingen tussen de funderingen en de erfgrens gebruikte om de funderingen uit te zetten.
Probleem 4: dakhelling
De uitbouw moest dezelfde dakhelling en dakrandhoogte hebben als het bestaande dak. De ontwerper had het dak getekend met een dakhelling van 3/12. Met behulp van de puntenwolk konden we zien dat het dak in werkelijkheid een helling van 4/12 had.
Kortom, de architect gebruikt nu de puntenwolken die door 3D-laserscanning worden gegenereerd om de as-built toestand van alle projecten te documenteren en om plannen en constructie tijdens het bouwproces te controleren en te verifiëren.
Disclaimer: Dit artikel bevat de Leica BLK360 G1. Verken de uitgebreide mogelijkheden van het nieuwste BLK360-model hier.
